Tahu
Tahu heeft doorgaans een witte kleur en is neutraal van smaak. Tahu kan met behulp van kruiden / specerijen gemakkelijk op smaak gebracht worden.
Tahu staat hoog op de menukaart bij menig vegetariër.
Andere benamingen voor Tahu (Tahoe) zijn: Tofu (Tofoe) of Sojakaas. Tahu is de Indonesische naam, Tofu de Chinese.
Tahu wordt gemaakt van sojabonen. Omdat de bereiding van Tahu lijkt op het proces van kaas maken, wordt Tahu ook wel “Sojakaas” genoemd. De sojabonen worden grondig gewassen, geweekt en tot kookpunt verhit. Vervolgens wordt dit mengsel heel fijn vermalen en gezeefd. De zo verkregen “Sojamelk” wordt met een zuursel gestremd, waardoor de eiwitten samenklonteren. Daarna wordt het vocht verwijderd en de vaste massa in blokken gesneden. Het gebruikt zuursel is geen dierlijk stremsel, zoals bij kaas, maar bestaat uit een van nature voorkomend mineraal (gesteente/zout, nl. calciumsulfaat, calciumchloride).
De oorsprong van Tahu gaat helemaal terug naar het China van 2000 jaar geleden, waar Boeddhistische monniken vanwege hun geloofsovertuiging hun dagelijkse voeding zonder vlees nuttigden. Ze gingen op zoek naar een goede vervanger voor vlees en ontdekten dat Tahu, gemaakt van sojabonen, vanwege haar hoogwaardige voedingsstoffen, een gezond en lekker alternatief was. Via de Chinese adel en monniken breidde de populariteit zich uit naar Mongolië, Japan en de rest van het Verre Oosten. In verschillende landen ontstonden zelfs speciale Tahu -winkels, waar men lokale variëteiten verkocht. Via de handelsreizigers uit de 17e en 18e eeuw heeft Tahu ook haar weg naar Europa gevonden. Hier groeide Tahu in de 20ste eeuw met de komst van o.a. de Aziaten uit van een exotische curiositeit naar een populair ingrediënt.
De populariteit van soja neemt vooral de laatste jaren in de Westerse landen toe. Deze stijgende populariteit komt door een reeks vermeende gezondheidsvoordelen van soja. Met name de gezondheids- bevorderende effecten van isoflavonen staan in de belangstelling. Soja is een zeer rijke bron van isoflavonen.